Świat się toczy do przodu a pewnych rzeczy nijak przeskoczyć ani ominąć nie można."Naturalna sukcesja" to dobre określenie.

Ja zaś z natury jestem optymistą. Wiersz piękny, ale znowu nostalgiczny... Przecież niedługo wiosna, chęć do życia powinna już się budzić, soki żywotne w żyłach buzować....

Jestem za równością! Nie zapominajmy o tej radosnej, miłej, erotycznej.

Zauważyłem dziwne zjawisko - poezji nostalgicznej, smętnej czy smutnej, jest dużo więcej niż wesołej. Jestem za wyrównaniem proporcji :)

Cudny wiersz! Wydaje mi się, że takiego Autora to ja jeszcze nie znałam. Liryczny, melancholijny i przepięknie malujący obrazy przed oczami czytelnika. A "naturalna sukcesja" jest oczywiście świetna.

Janko, pięknie to napisałeś.
Jest lirycznie z nutką melancholii, ale i ona jest potrzebna, żeby zatrzymać się na chwilę, pomyśleć.
Poezja jest tam gdzie prawdziwe uczucia.

Niedługo będzie więcej słońca, świat się obudzi do życia, zazieleni i wtedy to posrebrzone będzie skrzyło, zniknie szarość :)

Serdeczne dzięki.

Naturalna sukcesja: pustostan - stan - pustostan - stan... i Stany Zjednoczone??

Nie?? Nie Stany?!

To niech zgadnę: pustostan?