na złotej tacy resztki zapach pomarańczy

stokrotne dzięki leżą w białych rękawiczkach

dzielone nuty w ćwiartki w cytrusowej tęczy mamią melodię

oćwiczoną w smyczkach

piszę powoli płomień starym kandelabrem

basem wieczoru bronię przed milczeniem

noc staje się koncertem jak kurtyna dartym

ciemność aplauzem niemym a skrzypienie brzmieniem

zamykam kluczem ścieżkę

zatrzaskuję bramę

zabawiam jeszcze ćmę co wachlarz zwija

odgarniam liście z czoła zapach pomarańczy

nuty zaklęte w złocie

codziennośćrozbija