Małgosi

lokator 

mieszkam już w tobie 

w domu bez drzwi 

oknami z wiatru 

owoc pełen soczystych myśli 

ziaren słonecznika 

zapach 

mówisz przyszłość 

nie ma imion 

a ból to piasek 

wędruje z wiatrem 

chwile pachną twoją dłonią 

usta ledwie różowym świtem 

bajka 

myślałem zapomnę 

sam przejdę rzekę 

gdzie kra pęka 

i smutek usidla 

ale znalazłem dwa jeziora 

w jednym wschód prześwietla oczy 

drugim flamingi brodzą 

i błękitne chmury