Cokolwiek

Wyłamuję się

z przygwożdżonych do mnie możliwości,

przyznaję, że nie wiem kim jestem,

nigdy tego nie wiedziałem.

Poetą na pewno nie.

Moje tam i z powrotem

zapadło się w ślepe i głuche,

w głoskach zabrakło już miejsca.

Cokolwiek napiszę

stopi się pod mikroskopem krytyków

nie zaznawszy radosnego in vitro.

Cokolwiek

to rzecz przez przypadek,

można je łatwo zdmuchnąć,

nawet przebrać i oddzielić

gdy spółgłoski przyjmą odpowiedniejsze gabaryty

być może mówię o nich

w nieprawidłowej kolejności.

Zbyt nieszczera modlitwa do bożka poezji

może zmęczyć jak cud,

wyobraźnia uwierać niczym kamień w bucie.

Dość przelewania w krew wina,

wódki w krwioobieg.

Dopadło zmęczenie.

Nawet ten pseudo wiersz

klei mi usta.

Kiedy tak siedzę nad nim

coś ustaje.