Stary mężczyzna w snach

błądzi niczym księżyc w pełni

w labiryncie uczuć ulic wspomnień

pośród urwanych melodii młodości

po obcym niebie nowych gwiazd

czasem potrąci strunę tak czułą

że powracają i budzą go

zapomniane już dawno

więc zawsze nowe

postaci z galaktyk odległej pamięci

mazurski księżyc

przybiera twarze Jaćwięgów

czasem podstępnych Krzyżaków

Perkun nad Mamrami

wabi go młodym winem

księżyc wołyński

bez nadziei czeka w Krzemieńcu

wrocławski trzyma

w uścisku codzienności

wpleciony w pięciolinię rzek

księżycowy mężczyzna się starzeje

coraz bardziej bezboleśnie