ŁACIATA TĘSKNOTA

od przylotu do przylotu czmychnął tydzień

tuż przez miedzę ale w jakże różne światy

nie pojmuję skąd wypieki od pożegnań

i dlaczego moja dusza w szersze łaty

z wiekiem trudniej bezboleśnie nawlec igłę

pocwałować pracowicie drobnym ściegiem

posiwiały szpule z nićmi przy nich oczy

no i palce mają kłopot by brzeg z brzegiem

choć na moment równiusieńko spoić w jedność

więc się strzępią na okrętkę szwy z lotniska

nie pomaga już owerlok dobrobytu

ech tęsknoto ma! z nad Wisły - dajże pyska