WILGOTNE MYŚLI

dreszcz przeszył kulę rozognionym tuszem

kiedy się myśli wilgotne skropliły

szarpnął za klapy wychudłego wkładu

wskrzesił zsiniały papier w jednej chwili

zgrzytnęły nity ociężałych wersów

zadrżała cnota przed pikantnym słowem

zachwiał się szkielet ugrzecznionej strofy

zanim poeta zdążył musnąć brodę

czas się zawstydził purpurą witraży

słońca co gwiazdy niebu o zachodzie

sypie miłośnie z wykradzionej kiesy

zmęczoną jasność zatapiając w wodzie