brudny pomarańcz, sypiący się pył

morze widoków i świateł chaos

kontur liter, pusty, za długi list

pozorny brak tchu ugina gałąź

kolor sennych powiek wyraża dość

porcje, dawki, godziny i doby

kaptur zaćmienia kreuje swój ton

każdy dla siebie, każdy chce zdobyć

Wszsyscy patrzą i patrzą wciąż w przód

kompasu kierunek rozświetla mrok

choć kocham zachód nie jestem W

przód i tył razem, coś więcej niż pion

a brudny pomarańcz pulsuje wciąż

a w tym chaosie, mój wzrok znalazł ją