Dziecko trzyletnie nie pamięta

Opowiem o czymś, co żyje w nie-pamięci

Mam na imię Oliwier

Jestem dwoma połowami siebie

Wyobraź sobie wielkie nożyczki

Przecinają kartkę papieru, na której narysowany jest człowiek

Ja jestem dwoma połowami tego człowieka

Jedną kartką przeciętą

Kiedyś miałem rodziców, prawdziwych

Nie były to twarze poruszające się na ekranie

Głos w słuchawce

Tekst w telefonie

Rodziców z krwi i kości

Gdy ich dotykałem czułem ciepło pod palcami…

Mieliśmy dom z gankiem, żółte drzwi i firanki w oknach

Mieliśmy psa…

Wokół mnie były duże oczy zza okularów babci

Czerwony rower

Huśtawka

Pantofle targane przez Rexa

Czułe ręce

I potem pojawiły się…

Nożyczki

Cięły nieuważnie

Gnane rozterką własnych potrzeb

Wykuwały oczy ze zdjęć

Pocięły nasz dom, huśtawkę, rower

Zraniły Rexa

Przecięły mój świat

Na pół