Boże Ciało 

Świat się rozmodlił od rana samego. 

Nabożny nastrój wplątał się liście drzew.  

Jasne promienie słońca gorącego 

Podsycały żarliwy, pątniczy śpiew. 

W promienistej monstrancji Boże Ciało, 

Pod baldachimu kopułą złoconą, 

Przystrojone ulice przemierzało, 

Drogą tysiącami barw rozkwieconą.   

Wonią kadzideł i dźwiękiem spiżowym, 

Radosna wieść rozeszła się wokoło, 

A zatoczywszy krąg po okolicy 

Powróciła, ażeby brzmieniem nowym, 

Rozchmurzyć strwożonej procesji czoło 

I spocząć na krzyż znaczącej prawicy.