JESZCZE SIĘ WAHAM

profil polorem odbicie uwiera

patrząc - gładkości kryształu unikam

naciągam głębiej wychudłe - na przekór!

lecz jakże wytrwać w takich nausznikach

zaprzeć się Piotrem spieniężyć Judaszem

aż kur łaskawie zedrze włosiennice

jakże zapomnieć rodzinnego gniazda

mądrość - ot czemu drżą i kamienice

ruszam donikąd warto czas ocalić

ciągnę z uporem inność nieforemną

mijam neony kolejnych lokali

zbyt hałaśliwe by się dłużej zdrzemnąć

toteż przy wiernym koczuję stoliku

gdzie się już piana nie rozpływa w złocie

jeszcze się waham jeszcze nie mam siły

cisnąć szelągiem i zgarnąć starocie