Za oknem luty

Śniegu ani śladu, choć to luty.

Zaczęło się dymić z komina naprzeciwko

- aha, Józiu wrócił do domu

i w piecu pali, widać chata wychłodzona.

Gdzieś psy szczekają w oddali.

Zaraz wróci ze sklepu zziębnięta Józia żona.

Podjechał sąsiad pod podwórze

i bramę skrzypiącą otwiera.

Kuśtyka bezdomny do biedronki

z butelką po piwie.

Po drodze w śmietniku szpera.

Nie przejeżdża ulicą, jak kiedyś,

wozak z okrzykiem, wio koniku!

Wiatr rozszarpuje czarną folię

na dachu przybudówki na opał

i kołysze rosochy drzew.

Tika zegar życia, radosny, coraz starszy,

coraz mniej mu uderzeń zostaje,

robi się coraz ciekawiej czekać wiosny.