Wersja dźwiękowa. 

Muzyka: Socrates,  `07-estudio no11 opus 6`

WIECZÓR DOZORCA

z wolna pękają okopcone lampki

znużony wieczór kruchości nie liczy

bo jakże zliczyć wspólne umieranie

jesiennych wspomnień i jesiennych zniczy

wymiata płaszcze spóźnionych mieszczuchów

twarze co płacząc grzały się w płomieniach

wycisza tętno spłoszonych alejek

rozpina strzępki modlitw w chryzantemach

senny więc nocy wypatruje chciwie

lecz ta się wzbrania bo przecież zbyt jasno

toteż czekają beret i kufajka

aż się wyświecą łuny i pogasną