Elegancko opakowane w granat

ze sztucznie wypełnioną piersią

w pudełku z (nie)widzialnym wiekiem

z odnowioną książeczką

koralikami i krzyżem

między wskazującym a serdecznym

wzruszyło mnie ciało

Kaskada łez zatopiła

oczy usta policzki

nadała im nowe kształty

choć dawne

nawiedzają przyjaźnie nocą

Ja pokładam w Obietnicy wiarę

lecz brak mi szurania kapciami

opalania się w sierpniowym słońcu

na obgryzionej przez czas ławce

Teraz odpocznij

bez zginania się w pół

zatajonego bólu

Unieruchomiony nie na wieki

Dedykacja: Kochanemu Dziadziowi Kazimierzowi, najwspanialszemu człowiekowi, jakiego znałam. Niech Miłosierny Bóg ma go w swojej opiece.