wygląda, że poprzednim wierszem tylko postraszyłeś albo go nie zrozumiałem. no i dobrze, że nie :)
w wierszu jest tak trochę smutno i strasznie ale poprawnie zbudowany i chce się czytać, chociaż nie ukrywam, że wolę sympatyczne ballady, miłosne kawałki lub coś śmiesznego. to mnie pozytywnie nastraja.
sam

I wrócił mój Drapieżny Kot w Czerwonych Nubukowych Butach :-)
Czego zatem sobie życzysz od befaniji, słodko mruczący, dymem fajkowym owiany Kocie?

Głaskać Cię nie będę, zwłaszcza pod włos ;-) bo Wiedźmowata befanija szanuje odrębność - ze swoją - bez wyjątku - Wszystkich ;-)))
Zwłaszcza Kotów w Czerwonych Nubukowych Butach :-)))

Serdecznie, z uśmiechem i delikatnym całuśnym muśnięciem Kociego czółka :-)))

Samuelu,
poprzedni wiersz skierowany był do osoby, poety, którego sobie niezwykle cenię. Tymczasem on, w jednej chwili, rozbroił moją kocią prostotę i zapalczywość. Zostaję.


Wrzosowa befano,
Twój komentarz jest niezwykły, więc jakże mógłbym sobie życzyć coś więcej. Chyba tylko spotkania na polskiej ziemi :)

"Tymczasem on" = poeta :)

To kolejna wersja biblijnego powrotu syna marnotrawnego. Na spotkanie oko w oko z Ojcem przychodzisz z podkulonym ogonem kompletnie przegrany; po cięgach, jakie dostałeś od losu


sine pasy grzbiet obsiadły, fart się śmieje /szyderczo/,
spływa nalot osowiały, /zimny/ prysznic ryczy,
zerem wciskam się do kąta - miłosierdzie
snu potyka się na echu - wracasz z niczym!

(patrz przedostatnia strofa)

Jaka jest ta tytułowa wdzięczność susła wobec Ojca-dawcy życia?? To wdzięczność głupca, który przespał połowę POŁOWĘ raz danego sobie czasu?

wybacz Ojcze za chrapanie - wdzięczny suseł

(vide końcówka)