I nazywać chcę ciebie,

Że jesteś

Rybim tarłem wciśniętym pod kamień

I przepływasz rzeką

Miłosną okolicę

Pozbierawszy jej zapach

I rozkwit

Wierzę w to

Że cisza jest twoja

I od zawsze kołysze ją trawa

I widzieć chcę ciebie

Pod drzewem

Wyrosłym na polu samotnie

Z owocem dojrzałym

I świętym

Podanym podróżnym

W potrzebie

Wierzę wciąż

Że cisza jest twoja

I od zawsze kołysze ją trawa

I słuchać mogę ciebie

Gdy wreszcie zamilknie

Co moje

Szeptami skrzydlatych

Natchnionych

Gdy bliżej podejdą do światła

Popatrzę im w oczy

Przelotnie

Wierząc w to

Że cisza jest twoja

I od zawsze kołysze ją trawa