kiedy ostatnie ziarenko piasku 

w klepsydrze życia przesypie czas 

nie chcę pożegnań daruj mi kwiaty 

i we wspomnieniach zachowaj nas 

sierpniową nocą strojną welonem 

który się bieli jak mleczny szlak 

spójrz miły w niebo a ja rozsypię 

i spadną deszczem miliony gwiazd  

ja będę blisko w oddechu wiatru 

ciepłym promieniem pogłaszczę twarz 

nadejdę burzą w upalne lato 

i zmyję smutek co w sobie masz 

chłodem poranka kropelką rosy 

makiem i chabrem wśród złotych zbóż  

brzozą szumiącą nad białym krzyżem 

łzą samotności w bukiecie róż 

serce ustało lecz mojej duszy 

w wierszach najmniejszy odszukasz ślad 

pozbieraj słowa i spójrz przed siebie 

pojmiesz jak bardzo kochałam świat