UŁOMNOŚCI

lipiec skupić się na wersach nie pozwala

zwłaszcza kiedy liże skórę ssie bieliznę

piecze myśli zdziera skromność molestuje

termometru rozpalonym romantyzmem

chwytam sitko sztuczny potop poję tkanki

dreszcz donikąd lecz sierpowy szukam ziemi

tracę oddech pył biadoli - eksploduje

przepocone `mam to w d...pie` chłód się pieni

oczyszczenia krople łaszą się - jak miło

zbieram nagość rozproszoną karci lustro

gdzie nie spojrzę ułomności - wstyd omijam

tak jak Ojciec mnie ulepił - proch i bóstwo