pomiędzy ziemi a nieba

nieodgadnioną przestrzenią

w bladej poświacie księżyca

marzenia ledwie się bielą

lecz mocą nie wiedzieć jaką

dusza wolności spragniona

nie lęka się obcych światów

i w ogniu komet nie skona

pomiędzy dniem zbyt zwyczajnym

a nocą piękną tajemną

czekają sny niewyśnione

z wiarą że kiedyś się spełnią

pomiędzy nikłym uśmiechem

a łez słonymi strużkami

mieszkają małe nostalgie

za wszystkim co już za nami

pomiędzy wczoraj a dzisiaj

ogromne połacie wspomnień

zerwane wprost z kalendarza

pamięcią wracają do mnie

pomiędzy życiem a śmiercią

ostatnim słowem i ciszą

w przestrzeni wciąż niezmierzonej

marzenia duszę kołyszą