na powiekach ciężar nieprzespanej nocy  

znużony czuwaniem księżyc z nieba spadnie  

wszystkie chwile z tobą chłonę jak narkotyk  

by dokarmiać wizje niewyśnionych pragnień  

gdy ciało z umysłem na rozdrożu stoją  

wchodzisz coraz głębiej w przestrzeń uległości  

bałamucisz myśli bym chciała być twoją  

kroplami podniety w intymności drążysz  

rozbujane zmysły w bezwolności drgają  

rozkoszą mierzoną miarą wprawnych dłoni  

głodnych warg pieszczoty rozdających śmiało  

z poczuciem że wcale nie będę się bronić  

na chwilę zastygasz w bezruchu  uniesień  

jak cisza przed burzą nim porazi gromem  

łakoma bliskości domagam się więcej  

ukarz za zuchwałość niech w ekstazie spłonę  

przesiąknięci sobą do granic rozkoszy  

współbrzmimy jednością spłyconych oddechów  

kołysaniem bioder  łódź kochanków znosi  

na ocean spełnień daleko od brzegu  

odpływasz cichutko by snu nie przepłoszyć  

i chwil namiętności choć w innym wymiarze  

gdy z rejsu powrócę wiersz napiszę o kimś  

na tyle realnym co zrodzonym z marzeń