myślę o sensie zatopionym w słowach

fotografiach i ławce

poczerniałej z zimna

z uczuciem mijam chwile

czekam w kolejce

pogubiony w czasie zegar

pamięć jak ogrody Semiramidy

z bólem który przyzwyczaił się

do jednego rozwiązania

para oczu w mroku

świecący się na zielono

okruch magnezji

takie wielkie nic

na które

nie można patrzeć

za długo