ważność chwil nie dorówna chmurom

z wysoka oczy wzbierają deszczem

słoneczniki rozdają czarne pestki

żółtą dłonią

na drzewach wiesza się wieczór

można znaleźć niepewność

w kapliczkach wiarę z wiatru

koniec drogi już na początku

mało zachłanny

milczę z wybranym cieniem

stać na wrażliwość

kłuje przez papier

jak berberys zimą przysypany śniegiem

mgłą ułożoną do snu

jestem wart swojego losu

paru innych zerwanych nocą

gałązek piołunu