Dzień lata ostatni 

albo najpierwszy jesienny 

kwartalne do brzegu wyrównanie  

lub może debiut przesilenia 

Splendor listowia jak brokat 

nie daje wciąż za wygraną 

bo zieleń słońce nakręca 

wystawia gałęzie do wiatru 

Miłość spłoszona bezpańska 

nieśmiało nieba wygląda 

zgrzebnością igliwia jej ciało 

ozonem pachnie. I biedą - 

nieważne czym jutro się stanie 

chwilo trwaj. Nie znikaj. Jest pięknie