Jeszcze mamy "Bossa novę jesiennego deszczu" :-))

Deszcz zimny jak blacha
po liściach chrzęszcząc - szeleści
a gdy one niebawem opadną
to zacznie spływać strużkami na ziemię -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Teraz wciąż jeszcze pachnie
jamochłonem. Względnie mokradłem
i rozmarynem z roztartym jałowcem
nie wiedzieć czemu przemienionym w miętę

Metalicznie świeży
jak angielskie ziele
usypia gorzkawo
upału prastarym wspomnieniem

Chcąc go zilustrować
wystarczy kolor gencjany
i słodko drapieżna nutka
bossa novy jesieni

Bardzo serdecznie :))) Piękne strofy :)))

Piękne strofy Milren, z wielkim podobaniem :) Ja nie daję ocen i mam nadzieję, że Tobie to nie przeszkadza:) Pozdrawiam :)

nie piszę dla ocen, miło jak ktoś przystanie...pozdrawiam obie panie

Dziwna ta pora, i o niej pisać.
Tylko dlaczego tak lubię czytać,
Że to mijanie, i nienazwane,
Prostymi słowy jest opisane.

Lubię o jesieni. :)

Jak muzyka do śniadania, umila i odpręża :)

Piękny i bardzo emocjonalny jesienny wiersz. A byłby jeszcze piękniejszy, gdyby zastosowane w nim były niezbędne znaki interpunkcyjne, a w konsekwencji również wielkie litery.
Ale to wybór autorki i nie czynię z tego powodu zarzutu.