Wsiądźmy na łódkę i płyńmy po morzach

przeżyć głębokich, niech fala nas niesie

w podróż namiętną nieznanych uniesień;

zakotwiczymy, gdy zgasną przestworza.

Wznieśmy na wodzie pałace z przeżycia,

niech je unoszą gorące Golfsztromy;

aby się sycić tym rejsem szalonym,

wcześnie dzień budzić i późno zasypiać.

Wzniećmy na sobie pasaty i szkwały,

w jedno splątani, niech świat nie istnieje,

jakby się poddał czeluściom zuchwałym.

Maszt się kołysze, namiętność pęcznieje;

trzeba powstrzymać ten moment wspaniały,

chociaż czas stał się okrutnym złodziejem.

foto net