Jesienne spacery nie wszystkim są dane,

bo czas sprzeniewierzył, co wiosna przyniosła

na wspólne dni życia – miłości sakrament,

po którym już tylko mdły obraz pozostał.

Znów liście opadły jak dni z kalendarza,

unosząc nostalgię na złotym dywanie,

by dostrzegł w zadumie, jak szybko się starzał

ten, który wśród tłumu samotnym zostaje.

Dziś sam spaceruje cmentarną aleją,

w jesiennej scenerii wspomnienia utrwala,

by w chłodne wieczory ich ciepłem się grzejąc,

na chwilę zapomnieć o nocnych koszmarach.

Listopad rozerwał, co nierozerwalne,

uczucia pod płytą kamienną pochował,

by to, co dla świata się stało banałem,

zaległo na zawsze jak cisza grobowa.

Zbigniew Jaszczyk

foto net