Jesienna ziemia pachnie dziś jak saszet - 

fiołkami - słodko jak marzenie. 

To korzeń fiołkowy. Może to sny nasze 

pogrzebane - wzruszyły korzenie? (Maria Pawlikowska-Jasnorzewska: Pachnąca ziemia)

Jesień z mrocznej próchnicy 

wychylona rzuca liści 

cesarskim dukatem

I bryzgiem plam 

przesłonecznionych. A nocą 

wstęgami ulicznych lamp  

które syczą sodową 

poświatą jak obierane  

z łupin pomarańcze

Bo kobietą jest jesień  

lady płowowłosa  

pachnąca gulistanem - pospolitym

orientem. Czarnego pieprzu 

łaskoczącym pyłem i kredką 

słodko woskową o posmaku mięty

Najmocniej wszak pachnie wonią     

fiołków parmeńskich.  Lśniąco wyzłoconą  

strofą Pani Lilki Kossak z metalic akcentem