matce co jak liście klonu

pośród tylu samotna

syn gdy przeprasza

ciężko udźwignąć naiwną młodość

córce jak brzoza - jeszcze całuje

niebo co dalej gdy ludziom wciąż mało

małgosi której z każdym oddechem

coraz więcej

paru myślom gdy wstają z pościeli

bukowi za oknem jak gospodarz

gdzie zbierają się ptaki

i wieczór jak ochrypły dyrygent

pamięci na luźno zapisanych kartkach

gdzie żal odwraca strony

miłości której nie mogę zobaczyć

na dnie serca jak wiatr

gdy głaszcze głowy słonecznikom

zachowaj mnie jeszcze