I. Allegro non molto

Roztłuc glazurę lodu

spod deluwialnych uwolnić skał

artezyjskie studnie

oligoceńskich wód

Drzazgę przyłożyć do wilczych ślepi

napalić belką w kaflowym piecu

wspartego o głuchą pustać

kobaltowego z zimna firmamentu

Słuchać milczących

oktaw i kwint

pokutniczego wiatru lamentu

Na wpadające patrzeć

do popielnika skry

słuchać szastania się ognia

I patrzeć jak palce

trzyma przy ustach

Il prete rosso

Vivaldi Antonio

II. Largo

Dokuczyła dojadła Signora

ręce i twarze

do krwi pokąsała mrozem

podstawiała nogę gołoledzią

kamienną nasoliła szrenią

zagrzała kapoty piekącym słońcem

aby teraz

w grzęzawisku usiąść

pośród dygocących olch

w krzakach puszczających się leszczyn

na śniegu dziurawym prześcieradle

i szlochać

Łzami lodowymi

łkają skrzypiec struny

wiolinisty natchnionego

Antonia Vivaldiego

III. Allegro

Pomiędzy dorastaniem ziół

a horyzontu rozkołysaniem

w filigran oprawne

hiacyntowe i obłocznie

przytulne niebo

Takie samo

w którym na cumulusa okarynie

przygrywa sobie skocznie

L`Angelo -

Maestro grosso - Antonio Vivaldi