czasami pytam po co to wszystko 

stosy zapisków zszarzałych kartek 

wszak nie prosiłam samo tak wyszło 

więc i zapewne nic to niewarte 

jednak możliwość daje rozmowy 

choćby niemądrej takiej ze sobą 

sięgnąć do wnętrza z sumieniem pobyć 

wypluć emocje które zbyt bolą 

albo obłożyć wzruszeń kompresem 

okruchy uczuć gdy w przechowalni 

wiersz podarować w czas tych rozgrzeszeń 

tacy jesteśmy przewidywalni 

innym mówimy wszystko przed tobą 

mimo że wiara utkwiła w cieniu 

tęsknot rozbicia zwątpień monolog 

piszą w nas także pieśń o milczeniu