Bardzo trafna refleksja, każe się zastanowić nad własnym ot tak...

Świetnie Milren, bardzo na czasie:) Refleksja dla wszystkich:) Z podobaniem :)

Piękny i mądry wiersz. Jednak gdybym kierował go niektórych odbiorców, ostatniemu wersowi nadałbym następujące brzmienie: trzeba pozbyć się dewiacji.

Dla mnie są to dwa wiersze - pierwsze trzy i potem dwie strofy.
Co do morału w ostatniej strofie to nie jest sprawa taka prosta .
Są różne poziomy, barwy i różnice w relacjach między adwersarzami.
Może to być samotny głos rozsądku jak i zwykła paplanina.
Było raz kiedyś - że siłą(słownie nie skutkowało) uchroniłem ofiarę przed okradzeniem przez cyganki. Mało mnie ta osoba nie pobiła za mą dość zdecydowaną interwencję . Potem pomału , pomału i z czasem dopiero wytłumaczyłem na czym polegał kant.
To też pewien typowy już schemat w radzeniu.
Myślę że bohaterka-ofiara tamtego zdarzenia wymazała z pamięci albo co najmniej pomniejszyła swą głupotę .

Sumując można mieć za złe narzucanie racji niczym krnąbrna córka zatroskanej matce lub być pouczana przez ignorantów.
Dodam że ja osobiście aż proszę się o wytykanie błędów i rady co mam czynić .

"... ale żeby wziąć naukę
trzeba wyleźć z własnych jaskiń"

A to jest najtrudniejsze i nie każdego na to stać. :)
Z podobaniem. :)

Rzeczywiście, nie zawsze łatwo "wyleźć z własnych jaskiń". Dobry wiersz.