NA PRZEŁAJ

prężą się igły podciągam naskórek

zbyt wielu krawców nożycami kłapie

nie mam ochoty na ciągłe przymiarki

to co mnie zdobi obce zdechłej szafie

głuchych doradców ślepych poganiaczy

garb dromadera na błędach przycinam

toteż i ślady dzień po dniu pewniejsze

i coraz gładsze wydmy przed oczyma

współczesność kwarcem pisklęta przypala

moje platfusy podkute przez lata

trzymam kierunek widoczność rozsądna

wiara kompasem modlitwa na czatach