Natalii i Kubie

przeprawa

staliśmy chwilę na brzegu Wisły

bezradnie patrząc na wody toczące się między brzegami

cisza kołatała o burtę promu

który miał nas zabrać na drugi brzeg

patrzyliśmy na błękity schodzące w toń

i zielenie utopione w wirach

trwało milczenie nieznane tamto

piaszczyste wyspy zapraszały nas intymnie

niewysłuchane chowały się za horyzontem

odpływały jedna po drugiej

każda w inną stronę

przystań

statki marzenia przycumowały nad Wisłą

pełne gwaru i śmiechu

przeganiał je wiatr pędził i podrywał

dopływały jeden po drugim do przystani

by na chwilę odsapnąć

zachować choćby jedno wspomnienie

koncertu na zdziwione oczy oklaski myśli

i akordeon

przy gasnącym świetle dnia

rynek

na rynku w Kazimierzu

niemo piały koguty

martwe obrazy otaczała tajemnica

kamienic i kościołów

tylko jeden turysta na tysiąc siadał przy studni

inni pędzili przed siebie

pod górę

zboczem

na wprost

kładką

przesmykiem

na przełaj

w dół

po schodach

po bruku

słowa mieszały się z rżeniem koni

ozdobionych jak na paradę cyrkową

wzgórze  trzech krzyży

pierwszy był wspinaczką na górę

drugi  łapaniem oddechów

trzeci kołataniem serca

trzy krzyże wnosiłam na ramieniu

na szczyt

a tam rozlewisko Wisły

jakby Bóg uśmiechał się do ziemi

na wzgórzu trzech krzyży były też uśmiechy ludzi

słów raczej brakowało

milkły zaparte tchem