„Z” JAK ZNIEWOLENIE

wrzesień - matowe zasłony przymierzasz

śpieszę modlitwą śniadania nie budzę

senność kanapki przelicza w plecaku

całuję stopnie ustami zelówek

tlenem przebijasz dokazują płuca

czystość policzki rumieńcami smaga

pęcznieją krople rozrzutność fizyki

pod fajne łapki miauczków - ot zabawa

kiedy się czujne wygodnictwo wzdryga

przed kondensacją wychudłego mleka

ot niefortunna pora polowania

już się i wilgoć rozsiadła w skarpetach

czekam podróży przejmujesz kontrolę

tonę w pieszczotach feromonów przepych

jakże niewinna jesteś o świtaniu

skrobię niezręcznie frenezją poety