tu jest zwyczajnie

tutaj jest życie

stoją pomniki

dumne i trwałe

na rosłych turniach

trudne przeprawy

drżące wyrazy

w wiązkach po sto

tutaj jest życie

w snach ukryte

szukaniem zdarte

buty co krok

trudne przymierza

wsparcia do tego

zerwane więzy

kryzysy tłok

tu jest zwyczajnie

cieszą się smucą

płaczą gdy trzeba

drżą kiedy mrok

tylko im duszy

wciąż nie wystarcza

żeby wybaczyć

całe w nich zło

tutaj jest życie

na czarnych marszach

szepty i krzyki

w kurtkach i w płaszczach

chodzą po drogach

znikają w mgle

wskrzesić nie może

ich duma własna

tu jest zwyczajnie

miasta sinieją

kroplami potu

wskrzeszają bunt

ten ów i tamten

jest prawie gotów

przeciwko użyć

miliony słów

tutaj jest życie

krąży nad nami

pewnie by chciało

wspiąć się do gwiazd

ale my ciągle

w nie się wbijamy

walcząc na pięści

z człowiekiem w nas