Zimowe refleksje

Zaśnieżyło się moje dzieciństwo,

oszroniły świetliste dąbrowy,

nadbużańskie doliny

i lasy pachnące żywicą.

Posrebrzały rosochate wierzby,

omszałe olchy,

niebosiężne topole

i uchodząca młodość.

A śnieg wciąż zasypuje ścieżki

do zszarzałej rodzinnej chaty

i chłopięcych wspomnień.

Śnieg ciągle pada.

Wrocław, 5.01.2017 r.

x) Komunikuję, że nie ma tutaj naruszenia praw autorskich, gdyż jestem autorem fotografii i pejzażu.