Walther von der Vogelweide (1170-1230), Unter den Linden

Pod lipami

W liliowych wrzosach było cicho,

możecie jeszcze zobaczyć ślad,

gdzie łoże nasze tam pod lipą,

pomięta trawa, złamany kwiat.

Pod lasem wiatr powiewał -

Tandaradaj!

a słowik słodko śpiewał.

Biegłam do niego jak w gorączce,

Szlachetna pani! tak witał mnie

miły, gdy czekał już na łące,

a ja szczęśliwa jak w czułym śnie!

Czy całował? Tysiąc skarg!

Tandaradaj!

Spójrzcie na tę czerwień warg.

Posłanie z kwiatów nam kobierca

miły zgotował, było błogo -

też się rozśmieje z głębi serca

ten, kto podążać będzie drogą

i róż tych pozna mowę -

Tandaradaj!

tam ja złożyłam głowę.

Że spał mój miły tutaj ze mną,

wstydziłabym się (miły Boże),

gdyby ktoś wiedział to na pewno,

co ze mną robił. Ja nie powiem,

a świadek tych igraszek?

Tandaradaj!

Nie wyda nas też ptaszek.