Spacer po wersach

Z pierwszego piętra SNU

Schodzę na parter ULICY

Mury cegłami MILCZENIA

Witają przechodniów PORANNEGO WIERSZA

Z czasu miasta ŚCIEŻKĄ

Wzdłuż drogi w WERSY LASU

Zanurzam się w SŁÓW CZAS GĘSTY

Coraz głębszy

Szum strumyka GDZIEŚ PRZECIEKA

Uderzeń serc drzew NIE LICZYSZ

W ich zadumie POD OTULINĄ NIEBA

W balsamicznym milczeniu powietrza