życie jest wierszem  

pisanym na raty 

obsesją wspomnień  

w zwyczajnych marzeniach 

jak buty w sieni  

stłoczone przed drogą 

którym ktoś nagle  

sznurówki pozmieniał 

zapachem ziemi  

skąpanej w zieleni 

i piętką chleba  

codziennej modlitwy 

zamkiem do szczęścia  

odległych przylądków 

gdzie oprócz klucza  

potrzebny jest wytrych 

a przy tym bajką  

zręcznego magika 

i niespodzianką  

jak spod szapoklaka 

słodką pokusą  

letniego poranka 

z łąką w krokusach  

i w czerwonych makach