15.02.

Twoje (na perspektywę) patrzą lornetkowo - 

moje – ogrodu głębią od Twych (nie mniej) 

uważnie. Mimo różnic to przecież widzimy się 

jednakowo statyką drzew szytą srebrnie 

oraz kryształowo ściegiem wodnym nicią 

jak smoła czarną. I tę naszą radość z troską 

zimową złączoną. I z drzewostanem tożsamą 

nostalgię. Za mną – Twoją. Za Tobą – moją

18.01.2011 [dedykowane Pawłowi]