Oda do Legionów

Chcieli mnie ściąć. Wyplułem noc!

Wolno skradam się jak wąż; po ofiarę swą:

Magnetyzm!

On burzy krew, unosi zew.

Magnetyzm!

Pode mną krąg sępów i hien.

Pęta iluzji, łańcuchów brzęk,

porywa szał, rozrywa gniew!

Tajemna słowa moc:

Magnetyzm!

Wszędzie rodzę jęk, oburzonym grzmię!

Dudni słowo me:

Magnetyzm!

Potoki rwę, osuwam grunt:

Szyderstwem!

Dama pik lubi noc, zamrożona wie:

kiedy żarem sra czarny As!

Legion trawi dzień, rozświetlając noc.

Nawiedzona wstań! Twój czas!

Lucyfer, Lucyfer!

Twoje światło, moja twarz!

Naszyjniki z ego mam do pasa!

Dziedzictwo małp unosi łeb, wyciąga pięść:

Szarańcza! Szarańcza! Szarańcza!

Wylałem kwas!

Wyciskam sok z owoców cierpkich jak grzech.

Pij! Do dna!