Sandacz jako taki przez Wokulskiego na obiedzie u Łęckich skonsumowany tudzież o kluczowych perypetiach ichtiologicznych maturzysty poemacik dedykacją dla CKE

A gdy na maturę ruszał

Jaś, co `zna-potrafi-umie`

W losach pana Tadeusza

Sen o Polsce dorozumie.

Wie, co znaczą różne sosny,

Motyw z ballad zna miłosny,

I potrafi bez problemów

genologię wskazać trenu

Umie antyk w nawiązaniach

Wskazać, gdy się Makbet skłania

Duncanowi zrobić kęsim,

I potrafi nasz - nie gęsi

Język użyć przy pisaniu

O poetów duszy graniu.

Wie co chiazmy

apostrofy

synestezja

synekdochy

metafora przybosiowa

neologia leśmianowa

różne takie duperele

jak inwersje, paralele,

peryfraza,

metonimia,

tu przerzutnia,

tam jej ni ma...

Więc, gdy Jasio, nasz żołnierzyk,

Do rozprawy stanął dzielnie

Z kluczem, który temat mierzył,

Nie przewidział, że polegnie:

Że Wokulski, który ości,

Gdy u Łęckich w domu gościł,

Nożem krajał `ile wlizie`,

objaśniając pannie Izie

sawuarwiwru obcy niuans,

co go poznał tam, nie u nas,

gdy na wojnie z Anglikami

Baraninę jadl palcami.

Ekscytację w pannie chyba

wzbudził, choć ta `zimna ryba`.

I tu główny wiersza wątek:

W rybie klęski jest początek!

Nie jadł ryby! - klucz orzekał

Żadnej ryby przecież nożem

Nasz Wokulski nie posiekał!

Ryba to jest szczupak może,

co na dnie jeziora drzemie,

może śledź czy inne leszcze,

okoń, brzanka, płotka, klenie,

Sandacz rybą nie jest jeszcze

albo już. Jak zburzyć z bzdury

Ichtiologii klucza mury?

Po co chiazmy

apostrofy

synestezje

synekdochy

metafora przybosiowe

neologia leśmianowe

różne takie duperele

jak inwersje, paralele,

peryfraza,

metonimia,

Kiedy sandacz

to nie ryba!