Artyzm a wiara.

Artystą człowiek się rodzi,a umiera w poczuciu klęski żywiołowej.

Gdzie ostoja głupoty,tam artysta jest bez cnoty.

Wiara w nędzę ubiera arstystów w szaty bogatych.

Artyzm jest jak szumowina,która domaga się taniego lub przedniego wina.

Artysta to człowiek humanista,tylko zmęczony życiem.

Artyści to dusze,cierpiący katusze,liczą na pochwały,wydając komunały,niezgodne z prawdą.