Przemiany

O zmierzchu wschodzi

w ciemnym gąszczu

Zaczyna pomykać wśród drzew

Migotliwy świetlik Złota rybka

uwięziona w akwarium lasu

W końcu jesienny wiatr

porywa go z kołyski

Na ocean nieba Wypływa

pucułowaty noworodek

Księżyc w pełni triumfuje

nad światem Zawisa

nad ciemnością szarpaną

przez żywioły nocy

O północy zda się być magiczną

Latarnią duchów mocy

O świcie blednie

W blasku słońca Staje się

ulotnym opłatkiem

Coraz bledszy rozpływa się

coraz słabszy W

dziewiczym błękicie