Tak dobra, jak i zła miłość - obie pozostawiają po sobie na drodze ssący niedosyt wszystkiego

zostawiłaś światło nasze
na drodze bez końca

zanurzyłaś myśli nasze
w oceanie bez końca

(cytuję z pamięci - patrz pierwsze wersy)

Kto prawdziwie kochał, rozumie ten rodzaj tęsknoty całym własnym sercem

Tematem lirycznym jest tu miłość o leszczynowych oczach, ginąca w sztormowej śnieżnej zamieci het! za siedmioma rzekami, za dziewiątą górą...

Pełen baśniowości i głębokiej nostalgii liryk nad lirykami