W rozbiorze logicznym zdania

Aleksandryjską miłość
Płynącą Nilem
(vide 2. strofa)

/która jest w tym "zdaniu" grupą podmiotu/ nie można zakończyć kropką nad "i" BEZ jakiegokolwiek ORZECZENIA, które mocowałoby to /tę miłość/ w czymkolwiek, co nadawałoby temu sens.

W oderwaniu od czasownika każda wypowiedź jest zestawem li tylko luźnych wyrazów

Podobnie jest z wersami

Marka i Kleopatry
Zatopiona w sercu

gdzie, co prawda, orzeczenie już jest, natomiast nie ma z kolei PODMIOTU, który wskazywałby na jakiś ciąg logiczny zdarzeń w czasie

Konsekwentnie

Anielskość bielą
Mądrość Sophii.

(patrz 1. strofa)

Kropka i koniec. Co rozumiemy chyba tak:

Anielskość /jest/ bielą.
Mądrość /jest tożsama z/ Sophią /ponieważ z greki sophia = mądrość/

co w zestawieniu

Z liściem lauru na głowie.

/gdzie laur jest starogreckim atrybutem olimpijczyka/

oraz sekwencją pozostałych egipskich fraz daje efekt raczej niespójnych - w konwencji snu? - impresji inspirowanych starożytnością.

Być może taki też był liryczny zamysł Autorki.

UWAGA: 1357 odczytań tego tekstu nie zaowocowało /do dzisiaj/ żadnym komentarzem

Taka jak ta tutaj kobieta i przewodnik (z cyklu "Wierszyki" - patrz tytuł) to kolejna zagwozdka, która może być zarazem i "Kobietą i /jej/ przewodnikiem", i "Kobietą = przewodnikiem".

Zgadywanek sporo jak na jeden wierszyk