jestem

zawsze gdy zawołasz

nadchodzę

zbliżam się każdym oddechem

i każdym krokiem

rosnę w twoich oczach

jak góra lodowa

w oczach

nawigatora

i zawsze

gdy już burtą uderzasz we mnie

jak w wymierzony cel

spokojnie odpływasz

a ja

pękam

na tysiące maleńkich kawałków

ginę

gdy ty

zostawiasz mi na pocieszenie

swój wizerunek

w kryształkach lodu

a gdy

w gorączce topnieją

wiem

że muszę wynurzyć się znów lodową górą

by poczuć

ten sam cudowny ból

i nadzieję

że kiedyś to ty

uratujesz mi życie