Gospodynie, Gospodarze no i goście, 

posłuchajcie kupleciku o tym, że 

na rozstajnych drogach w polu 

czuć się można jak w w „Idolu”; 

czy romantyk, czy pragmatyk z ciebie jest. 

Stanął tam odważnie, by zmierzyć się z losem 

i wybrać tę drogę, która szczęściem wrze, 

rolnik-artysta-myśliciel 

wytrwale przez całe życie 

nawet w pyle, w kurzu miał idola gest. 

Najpierw uniósł głowę wysoko i dumnie, 

popatrzył na pole, na łąki, na las. 

Widać, że w natchnieniu boskim 

świat mu staje się beztroskim; 

skończył żniwa, polom kłaniając się w pas. 

Swojska przyroda dziwiła się niezmiernie, 

że rolnik a w teatrze jakby coś grał... 

Swe aktorstwo niesceniczne 

chciał uczynić tak publiczne, 

że w „Idolu” pierwsze miejsce byłby miał. 

Tu do puenty zmierzać trzeba kupleciku, 

jeśli jeszcze chwilę na czytanie masz: 

Każdy rolnik to artysta, 

chwil ulotnych archiwista, 

tam na polnych drogach ma prawdziwą twarz.