STRYNFJELL

(Norwegia 2011)

W turkusowym przepychu

Złotem słońce wschodzi

Przeglądają się bielą

Zimy płoche strzępki

Pastelową zielenią

Mech ciekawski brodzi

Rozbawione kamienie

Obnażają pępki

Ziemia w szklanym błękicie

Niebo w cirrusowym

W jedności kolorów

bliskie połączenia

I ja zabłąkany

W tym świecie baśniowym

Niby jestem, oddycham

A przecież mnie nie ma