W utuleniu ramion

chroniłeś kruchość,

z której początek

brał swoją moc.

W utuleniu ramion

chowałeś smutek,

tu czułe słowa

suszyły łzy.

W utuleniu ramion

nieskończona siła,

gdy upadałeś

podnosiła cię.

W utuleniu ramion

bezsilna starość,

nie prosi o pomoc.

Ty pomóż jej.